Çocukluğun orada duruyordu bir kapı aralığında; kapıya yazıyordun harfleri istekle.
Birisi yüzü olmayan bir şekil fener tutuyordu sana... Öğretiyordu.
"Hadi öğren öğreneceklerini... Kolay değildir hayat denilen bu kitabı okumak. Satır satırharf harf... Her harf iç kanatır! Hadi yüklen taşı bakalım harfleri satırları...

Sevinç Çokum. Türk öyküsünün açık penceresi. Bazen nazlı bir tül. Bazen rüzgârda çarpılmış ses. Satır satır harf harf yüklü. Türkçe yaratıcı bir taştır onda. Tam anlamıyla taştır... İnsana tam göz hizasından bakarken akan hayattır gördüğü. İnsanın eksik omzu...

Kendisiyle birlikte öykü de yeniden yazıldı.