daha güçsüzdüm oysa dokunduğunuz her yerimden
pınarları kıskandıracak göç akıyordu derinlerime
ki solmak oluyordu artık viran duraklar egzersizi
yalnızlık akıtıyordu çoğaltarak kendini yalnız

sargı tutmaz olmuştu yaralarım hep içerde çoğalan
ve bir kaymaydı işte hayat bende sürekli bir heyelan
daha güçsüzdüm oysa dokunduğunuz her yerimden
kaymalar oluyordu başka yeri olmayıp bana yığılan...