"Şiir üstüne konuşmaktan oldum olası kaçınmışımdır. Arada bir, bir şiirle ya da bir şiir kitabıyla ilgili iki çift söz ediyorum, o kadar. Ama şiire görünmez kumaşlarla giysi diken terziler o kadar çok ki. Arada yararlanarak okuduğum yazılar olmuyor mu? Oluyor elbette. O yazarların başında da Veysel Çolak geliyor."
Ülkü Tamer (Radikal 2003)

"Memet Fuat bir ayrıcalıktı benim için. Şimdi bir ayrıcalık da kafasının berraklığı yazılarına yansıyan Veysel Çolak oldu. Görüşlerini bizden örneklerle destekleyince okunuyor, anlaşılıyor. (...) 'Her Şiir Bir Öncekinin Eleştirisi Olmalı' ve 'Dilsiz Şiir' yazılarını şiirle ilgilenen herkesin okumasını isterdim."
Ülkü Tamer (Milliyet, 2003)

"Veysel Çolak'ın Türk şiirinde yaptıkları yalnızca bir 'nicelik' olgusu değildir. Çünkü 'nicelik', ortaya bir 'nitelik' çıkarır. Eskiler, "Sıklet kuvvettir" (ağırlık kuvvettir) derlerdi. Her neyse, bu kadar üretken ve çalışkan ağır sıklet bir edebiyatçı İngiltere'de yaşıyor olsa, "Büyük Britanya edebiyatına verdiği hizmetlerden ötürü" ona "Sir" unvanını sunarlardı (hem de kraliçe eliyle)... Demek istiyorum ki Türkiye, Veysel Çolak gibi ileri insanlıktan yana, kendine özgü yaratıcı şiir dilini kuran bir şairi zor bulur... (Şiirimiz iyi gitmiyor! Umarım, Veysel Çolak'ın 1970 kuşağından değerini kanıtlamış şairler, uzun yıllar boyunca daha çok ürün verir! Şair müsveddelerinin adları nasıl olsa silinip gidecek, böylece Veyselgiller şiirimizin üst düzeyini koruyacaktır.) Kendi dilini yaratmış bir şair, arabesk düzeyinde aşk mısraları düşüren şair müsveddelerinin yanında bizi yüreklendiren bir 'dev' değil midir?"
Ahmet Say (Evrensel Kültür, 2009)