• Üniversiteler politik araç olarak kullanılmamalıdır.
• Üniversiteler, siyasi bir görüş veya ideolojik bir yaklaşımdan uzak mevcudiyetlerinin ruhuna uygun olarak ilmi bir duruş sergilemelidir.
• Üniversiteler arasında ahenk, uyum ve denklik sağlayacak bir üst kurumun varlığı kaçınılmazdır.
• Aynı diplomayı alanlar arasında yetişme bakımından yaşanan ciddi problemlerin çözümü YÖK'ün görevlerinin başında yer almalıdır.
• Üniversitelere yeterli sayıda akademisyen bulunmadan öğrenci alınmamalı, alınmışsa öğretim üyesi ihtiyacı bir an önce karşılanmalıdır.
• Bölümler, Türkiye'de ve dünyada duyulan ihtiyaca göre açılmalı, açılanlar yeniden düzenlenmeli, bazıları verimli hale dönüştürülmedir.
• Üniversitelere zaten yetersiz olarak verilen kaynaklar verimli şekilde kullanılmalıdır.
• Üniversitelere verilecek özerklikle, YÖK'ün yetersiz denetimi yerine yerinden denetim mekanizmaları oluşturulmalıdır.
• Rektörlük seçimleri Türkiye'nin gündeminden düşmeli, yapılacak düzenlemeyle gerekiyorsa iki turlu seçimle en çok oy alan rektör atanmalıdır.
• Öğretim üyesi yetiştirmedeki veya akademik terfilerdeki kıstaslar bütün üniversitelerde eşit şekilde uygulanmalıdır.
• Az da olsa mevcut olan ve "ilmi despotizm" olarak adlandırılan tavırlara karşı genç ve yetişme aşamasındaki öğretim üyelerini koruyacak bir sistem oluşturulmalıdır.
• Yüksek lisans ve doktora çalışmalarında üniversiteler arasındaki denkliğe dikkat edilmedir.
• Üniversiteye giriş sınavında öğrenciler bilgi deposu-ezberci noktasından değil zeka yönünden sınava tabi tutulmalıdır.
• Üniversitedeki eğitim-öğretim sistemi, eskilerin tabiriyle takrir yani bilgi aktarma usulü tarzında değil, pratiğe yönelik, yani üretime yönelik olarak yapılmalıdır.
• Öğrencilerin örgütlenmesinin önündeki engeller kaldırılmalı ve kuracakları derneklerin ilmi ve kültürel boyutta kalması için tedbirler alınmalıdır.