Ve Tanrı heyecanlıdır.
Ve Tanrı aklının ve kullarının verdiği sınavı merak eder.
Ve Aden Bahçesi'ne iner.
Ve Tanrı seslenir ve tanrı Adem ile Havva'ya seslenir.
Ve Adem ile Havva çıplaktır ve çıplaklık utançtır ve utanç ölümdür.
Ve Tanrı sinirlenir.
Ve sesi tüm ağaçların yapraklarında yankılandı.
Ve yalnızca nar ağacı vardı ve nar yapraklarını sakındı.
Ve Adem ile Havva korkuyu bildiler.
Ve Adem ile Havva düşünmeyi bildi.
Ve sığınmak için gittikleri hiçbir ağaç onlara gölgesini vermedi.
Ve Adem ile Havva acıyı bildi.
Ve bir ağaç ödeyeceği bedelin ne olacağını bilmeden
gölgesini Adem ile Havva'ya verdi.
Ve nar ağacı artık sessiz değildi, ruhsuz değildi.
Ve Adem ile Havva iyiliği bildi.
Ve nar ağacı beyazı ve siyahı kardeş bildi ve gölgesini verdi.
Adem ile Havva nar ağacının gölgesinde güveni bildi.
Ve Tanrı kendi aklına ve hesabına yenildi.
Ve Adem yok oldu.
Ve Nar ağacı gölgesiz ve gölgesi insanlık oldu.
Ve nar ağacı dünya döndüğü müddetçe gölgesiz kaldı
Ve gölgesi binlerce halkın, kültürün, dilin, dinin, düşüncenin
Ve yaradılışın beşiği oldu.