Şekûrî ya da gerçek adıyla Abdü'ş-şekûr b.Abdullah Himmet de 18. yüzyılın tekke şâirlerindendir. Hem vaiz hem şâir hem de Bayrâmî - Himmeti şeyhi olan Şekûrî bu dönemde medrese eğitimi almış nadir şâirlerdendir. Kur'ân tefsiri yapacak derecede âlimdir. Arapça şiir yazacak kadar Arapçaya vakıf oluşu dikkate şayandır.

Şekûrî'nin Dîvân'ı tamamen tasavvufîdir. Dîvân'da Allah ve Peygamber sevgisi başlıca konulardır. Dünyanın geçiciliği kulun acziyeti fakirliği ve yakarışları bazı tarikat büyüklerine övgü dervişlere öğütler diğer konulardan bazılarıdır. 18. yüzyılda sosyal hayattaki bozulmalar da şiirler yansımıştır.

Şekûrî Dîvân'ında iki oğlunun şehâdeti Üsküdar'a hicret edişi tefsir sahibi olması gibi ve özel hayatıyla ilgili durumları da konu olarak işlemiştir. Şiirleri lirik didaktik ve yer yer satiriktir. Dili ise sadedir.

Şekûrî Dîvânı üzerinde yaptığımız çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde şâirin hayatı edebî şahsiyeti ve sosyo-kültürel çevresi hakkında bilgi verilmiştir. İkinci bölümde Dîvân çeşitli unsurlar açısından değerlendirilmiş tasnif edilerek incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise Dîvân'ın transkripsiyonlu metni verilmiş ve Dîvân'da geçen önemli terim ve kavramlar indeks ile gösterilmiştir.