Türk edebiyatı Tanzimat'tan sonra divan edebiyat halk edebiyatı ve dini-tasavvufi edebiyat olarak tasnif edilip incelenmeye başlamıştır. Bu da edebiyatların sınırlarının nerede başlayıp nerede bittiği sorununu da beraberinde getirmiştir. Dini-tasavvufi edebiyat divan edebiyatında ve halk edebiyatında ve halk edebiyatında olmak üzere iki yoldan yürümüştür.
Bazı tarikatlar aydın kesimlerde ve şehir merkezlerinde yaygınlık gösterdiği için bu tarikat mensupları edebi ürünlerini aruz vezniyle ve divan şiiri tarzında vermişlerdir. Tasavvuf bütün divan şairlerinin şiirlerine renk katmış onlar tasavvufun zengin anlamlarla yüklü kelime deyim terim mecaz ve alegori dünyasından büyük ölçüde yararlanmışlardır. Divan şairi için şiir ve sanat ön sırada yer alır. Tasavvuf düşünce ve duygu planında olup şiirin içinde erimiştir. Bir divan şairi mutasavvıf da olsa şiirinde telkinci bir hava görülmez.