Hindistan'ın en ünlü ve sevilen yazarı olan bir anlamda "Hint kültürünün büyükelçisi" olarak anılan Tagore yazdığı şiir oyun deneme roman ve öykülerin yanı sıra özellikle doğa sevgi ve çocukluk üzerine yazdığı şarkı sözleriyle de tanınmaktadır. "Nobel Ödülü verilen ilk Asyalı" olarak 1913'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan Tagore Bengal edebiyatı ile müziğinin biçimlenmesine büyük katkıda bulunmuştur. Öyle ki Hindistan ile Bangladeş'in ulusal marşlarının sözleri bile onun kaleminden çıkmıştır.
Edebiyat yaşamına daha on altı yaşındayken yazdığı öykülerle başlayan Tagore Bengal dilinde kısa öykünün önemini ortaya çıkarmıştır.
Kitapta Tagore'un 150. doğum yıldönümünde yedi öyküden oluşan bir seçki sunulmaktadır.