Şehzade karısını o denli seviyordu ki, kendisine her gün bir armağan veriyordu. Bir gün gerdanlık, bir gün bilezik, bir gün yüzük, bir gün kürk... Getirdiği her armağandan sonra karısına sorardı:
- Bak kömürcü kızı, sana bunu aldım, beğendin mi?
Kömürcü kızı hiç teşekkür etmez, sadece:
- Talihimdir Şehzadem! Demekle yetinirdi.
Şehzade, bir gün karısının iyilik bilmezliğine çok öfkelendi:
- Ya! Talihindir öyle mi? Sen şimdi görürsün talihini!
Diyerek kızın babasını çağırttı. Kömürcüye:
-Al şu nankör kızını! Bir teşekkür etmesini bile bilmiyor! Diyerek babasına verdi.