Neredeyse normale dönmüştüm. Olanların üzerinden altı ayı aşkın bir süre geçmişti. Geceleri gördüğüm kâbuslar azalmış hayatım yeniden düzene girmeye başlamıştı. Ta ki bu sabah posta kutumda o kartpostalı bulana kadar.

Kartın üzerindeki "Sevgili Gizem" diye başlayan üç satırdan gözümü ayıramıyordum. Yaşadığım bütün o garip olaylar tek tek gözümün önüne gelmeye başladı. O an anladım ki yaşadıklarımı içimde tutmam artık olanaksızdı yoksa aklımı oynatacaktım. Tüm bunları içimde tutacak gücüm kalmadığı için ben de yazmaya karar verdim.

Yapay zekâ ve androidler hakkında çok şey duymuştum ama hiçbir şey beni birdenbire kendimi gizlice planlanmış korkunç bir deneyin içinde bulacağıma zincirleme cinayetlere tanık olacağıma ve bütün bunların arasında hayatımın aşkıyla karşılaşacağıma inandıramazdı.