Önce 'kaçtım.' Beni engelleyen tüm olumsuzluklardan, duygulardan, düşüncelerden, korkulardan, tanımlardan, kurallardan, yaşanılanlardan... Sonra bunların değişmesi gerektiğini 'fark ettim.' Tüm olumsuzların yerini aşk, huzur, tamlık ve mutluluk almalıydı. Ama bunlar için 'kabul etmeliydim.' Her şey benimle ilgiliydi ve benim bir yansımamdı. Herkes benim bir parçamdı. Tam olanı 'akışına bırakmam' gerekiyor derken 'aradım' seni, kendimi, özümü. Ve nefeste buldum. İpeklerde kaymak, uçmak, tarif edemediğim o koku, ışık, titreşim... Dedim ki kendime, bunun adı: 'mucize.' Bunca yoldan sonra artık yapamayacağım hiçbir şey yoktu ve 'İlahi Aşk'la tanışmamın vakti gelmişti.