Özgür Gümüşsoy'un şiirleri açıkçası beni çok şaşırttı. Hınzır delişmen ve asi bir tarzı var Gümüşsoy'un. Nasıl ki geçmişte Orhan Veli o zamanlarda egemen olan şiir anlayışının kalıbı deyişmiş ve enine boyuna sorgulamışsa bugün de Gümüşsoy sözüm ona entelektüel ama kasıntı ve yüksek gönüllülük tuzağına düşen günümüz egemen şiirini derinden sarsıyor. Bunu yaparken de şiir yazıcının gururunu ve egosunu ayaklar altına alıyor. İşte bu noktada Özgür gibi genç şairlerin çıkışını çok önemsiyorum. Çünkü hergelelik ve delişmenlik tam da burada başlıyor. Şair giderek bir retorik halini alan duygu ifadelerini eğip büküyor buruşturuyor ve bir serseri mayın haline dönüştürüyor. Kendinden hayli memnun olan okurları anında en kuytularına dek parçalayabilecek bir serseri mayın...

Öte yandan Özgür Gümüşsoy sunduğu sözcük zenginliği ile de göz kamaştırıyor.

Cezmi Ersöz

'İmgeleri' jilet gibi acısını sonradan hissetmeye başlıyorsunuz. 'Şiiri' ise ışıktaki gizli karanlık gibi. Bulmak için önce yanmanız gerekiyor!

Murat Çelik (Düş Sokağı Sakini)