Bu romanda anlatılanların
çoğu güncel yaşamdan alınmıştır.
Bazı kişiler ile kurumlar gerçektir.

İnsan yok. Duygu sevecenlik sevgi aşk tutku; öpüp koklama dokunma yakınlaşma öpüşme yok. Yalnızca gövde ve düş gücü; sanal ve yapay bir gerçeklik. Bilinç diyor ki bu yakıcı sorunu kendi kendine aşabilirsin; zorlamaktan çekinme. Vücudunun tüm işlevleri yerinde eskisi kadar güçlü ve isteklisin; hayatı seviyorsun. Yalnızca bazı kasların uyuşmuş durumda. Ardından kuşku giriyor araya: Hiçbir şeyin yararı yok. Sorunu Savil bile çözemedi. Sen artık öldün oğlum bunu kabul et! O günü hayatının en büyük en unutulmaz başarısızlığını anımsayınca yüreği büzüşüyor. Kendini bildi bileli kadınları çok sevdi kadın bedeniyle her buluşmasında yeniden doğduğunu duyarak coşkular benzersiz tatlar yaşadı; bundan sonra onlarla bütünleşip yaşayamayacaksa ölüm yeğdir.