Gözyaşları bileklerime damlıyordu. Durmadım sıkmaya başladım. Ağlıyordu. Beni üzmemek için ses çıkarmıyordu ama yağmur gibi dökülüyordu yaşlar gözünden. Sıktım daha sıktım boğazını. Sıktım sıktım. Ellerimi tutmaya bile yeltenmedi Hamsi Abi. Ellerimi tutmadı bile. Son anda baktım gözlerine öyle bakıyordu ki bana. Şaşırmış... İnanamamış... Daha çok sıktım. Gözleriyle öptü beni alnımdan.

Sonra başı yana düştü. Yavaşça bıraktım. Kıvrılıverdi yere. Onu ilk gördüğüm anki gibi; çaresiz savunmasız... Beynimde son sözleri yankılanıyordu Hamsi Abi. "Neden neden?"