Beklenti çok olunca,
Yalnızlık daha bir koyu oluyor sanırım...
Belki de doyumsuzum hayata karşı,
Nefes alışlarımda bile...
Ciğerlerimi tam doldurmuyor bu dünyadaki hava.
Üşüyorum;
Çıplak ayakla karda yürüyor gibiyim.
Yine de;
Nefes aldığımız sürece,
Hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız.