Belki tabancanın umudu kırılmasın diye
ekmek kırıntıları koyabiliriz pencere önlerine
Belki bizle öpüşen ırmak
menekşeyle zehirlemiştir mesafeleri
tenimizden az evvel
bazı felsefe kesilir bacaklarımız yine de
Bu yüzden piyano
kirpiklerimizden yoksun şehirlere saklar gazabını
ve papatyaların duasını duymadan
koşmaz bindiğimiz at