Yaşamlar yaşıyoruz,

Bize aitmiş gibi duran ama aslında bize ait olmayan yaşamlar...

Ya benzemek istiyoruz ya da benzetmek...

Ne kendimizi,

Ne de kendimizin dışındakini;
Olduğu gibi kabul etmiyoruz... Tüketiyoruz,

Bize ait olan ne varsa bir bir tüketiyoruz...

Bir yaşam var yaşadığımız; soluklarımızı içinde aldığımız...

Bir de yaşam var hayallerimizde...

Hayal ile gerçek arasında gidip gelirken yaşam bir solukta akıp gidiyor...

Ben, mutlu olmalıyım dedikçe mutluluk hepimizden usulca uzaklaşıyor;

Ben,

Sen,

O, birlikte mutlu olmaya çalışmadıkça mutsuzluklar çığ gibi büyümeye; zaman ise akıp gitmeye devam edecek...
Biz, mutlu olmalıyız...

Bizi mutlu edecek olan; farklılıklarımız, düşüncelerimiz, hayallerimiz, inançlarımız, kültürlerimiz, dillerimiz, samimiyetimiz, hoşgörümüz...

Düşünce özgür bırakıldıkça olgunlaşacak insan...

Ve, daha yaşanılır olacak yaşam...