Ağaçtan düşmüş hissi veren Dünya'nın neresinde
duruyordu?
Aniden bacağa saplanan kramp
Lamba bile aydınlıktı
Kar bile bembeyaz
Bir zamanlar tenezzül edip bakmadığı günbatımının
hasretinden yanıp tutuşur bir halde
Parmağını uzatınca sahte bir baloncuk gibi sönecek olan
zamana baktı.
Kirpiğine batan zamanın suçuydu hepsi
Tren camları ağlıyor.