Yapıt âşık olan ancak kavuşamayan Mem ve Zîn adlı iki gencin trajik öyküsünü anlatmaktadır. Ahmed-i Hânî 1690 yılında başlayıp 1695 yılında tamamladığı 2659 beyitlik bu mesnevisinde Mem ve Zîn'in aşkı etrafında çağının yaşamını sosyal kültürel ve idari durumunu ahlaki değerlerini başarıyla tasvir etmiştir. İyiliği doğruluğu masumiyeti zayıflığı ve çaresizliği Mem ve Zîn'in şahsında; kötülüğü dalkavukluğu fitneciliği ve ikiyüzlülüğü de Bekir karekterinde somutlaştırarak gözler önüne sermiştir.