Osmanlı vilayetlerinde yerel gazateler (vilayet gazeteleri) çıkarılmasını bir yandan toplumdaki artan ayrılıkçı eğilimleri dengelemek öte yandan da Avrupa'da özellikle Araplar'a yönelik olarak sayıları artan Arapça süreli yayınların etkisini bastırmak isteği teşvik etmştir...
1864'te yerel yönetimlerle ilgili düzenleme çerçevesinde "Eyalet Sistemi" kaldırılarak yerine "Vilayet Sistemi" getirilince her vilayette kendi gereksinmesini karşılamak için bir de basımevi kurulması böylece o döneme kadar sınırlı bir kültürel yapı içinde bulunan bölgelerin bu açıdan gelişmeleri öngörülmüştür...

Temelde valiliklerin kırtasiye gereksinimlerini karşılamak için kurulan basımevlerinde resmi yayınların yanı sıra özel kişilerin de yayın yapmaları ilkesi kabul edilmiiştir.

Bunun sonucu olarak bir yandan Vilayet Salnameleri (yıllıklar) takvimler dini edebi ve bilimsel eserler basılması gibi bir yararlı gelenek yerleşirken öte yandan resmi vilayet gazatelerinin yayını yoluna gidilmiştir...

Bu uygulamanın ilk örneği Niş Silistre ve Vidin'in birleştirilmesiyle oluşturulan Tuna vilayetinde 14 Mart 1865'te Türkçe-Bulgarca "Tuna" gazatesinin yayımlanmasıdır. (Bu gazete 1 Eylül 1877'de yayın hayatına son vermek zorunda kalmıştır.