Ofelya

Seni arardım ıssız kamışlıklarda
Çocuk Yüreğimin sesine uyup
Kuşlarla düşlerdim seni

Gözlerini bahar sisleri sarardı Ofelya
Güneş çiçekleri açardı saçlarında
Sen olurdun ormanların gelini

Sen yıldızların aktığı yerde doğardın
Geceyi dinlerdin ürperen geceyi
Bir üveylik sessizliği giyerdi kırlar

O yosma zamanların bir ırmak şimdi
Sonsuzluğu taşıyor ulu bir okyanusa
Adımların güzelliğin ateşi

Ömrümün macerası bir derin sevdadır Ofelya
Hep seni düşünür hep seni ararım yine
Martıların düğün kurduğu günbatımlarında

Kasım - 1994