İstanbul'dan Siirt'e oradan da Eruh'a uzanan bir hikaye... Bir askerlik güncesi tarzında edebiyattan felsefeye toplum eleştirisinden siyasete bir yolculuk; ama hepsinden önce bir yüksek farkındalık hali... Dostoyevski Wittgenstein Ece Ayhan Kafka Theodor Adorno Nietzsche gibi sayısız yol arkadaşıyla çıkılan yolculukta zamana düşülen notlar ve meşakkatli bir askerlik deneyiminden arda kalan anılarla; yazarın dünyasını keşif Şafaktan Çok Önce.

"Şafaktan Çok Önce" nasıl bir kitap?

"Eğer kalabalık bir yerde oturuyorsanız ona yer açın. Gelip aranıza otursun. Gözlerini kaçırıyor. Biraz dalgın sanki. Öyle mi? Ve çabuk unutuyor. Fark ettiniz. Ama uzun bir yoldan geliyor olmasına bağışlanamaz bir yorgunluk da var sanki üzerinde. Omuzları görünmez ve ağır bir yükün altında. Peki. Bir yer açın yine de. Omuzlarıyla biraz şişmiş göbeğiyle ve göbeğinden yere düşmekte olan gözleriyle pejmürde kılığıyla gelip otursun. Aranıza gelip otursun. Garsona takılıyor gözleri. Ve boş bir yer arıyor. İçeri girdiğinden beri yer bakınıyor aslında kendine. Ama en çok da boş bir koltuğa tek başına oturmaktan korkuyor. O yüzden biraz yer açın aranızda. Buraya insanların arasına her gelişinde boş bir yer verilecek ve oraya bomboş kanepeye oturtulacak diye tedirgin oluyor. O yüzden bir yer açın aranızda. Sizden sigara isteyecek. Çay ve sohbet isteyecek. Ama tastamam bir densizlik de sayılmaz bu. Çünkü bütün bunlar olacak diye de ayrıca korkuyor. Onun insanlara yük olma konusundaki özel namusu bu. Her akşam buraya tarihin sızmasına her nasılsa izin verdiği bu müştemilâtın duvarlarının çatlaklarından sızan ney sesine kulağını dayamak için. Belki de bunun gerçekten de 16. Yüzyıl'dan kalma bir ney sesi olmasından korkarak ve bu ses onu başını serin mermerlere dayayıp hülyalara dalmaktan alıkoyacak diye tedirgin olarak."