Tia aşağıya indikçe koku kuvvetleniyordu. Kafasının üstündeki mazgallar korkunçtu; dış şehrin sokaklarından göründüklerinden çok daha yüksek ve kalındılar. Kiremitlerin alt tabakaları ufalanıyordu. Neredeyse yolun üç kat aşağısına geldiklerinde ayağı kaydı Simeon "Dikkat et!" diye tısladı. Yüreği çekiç darbeleri gibi çarparak ve nefesi kesilerek tırnaklarını basamaklara sapladı. Kafasını kaldırdığında Simeon telaşla arkasını işaret ediyordu. Daha sağlam bir basamak buldu ve başını çevirdi.

Rüzgar tozları duvarların arasında sürüklüyordu. Koku artmıştı. O anda yaratıklar köşeyi döndü; pençeli arka ayaklarının üzerinde garip kertenkelemsi bir edayla pullu boyunlarını öne ve onu dengelemek içinde uzun kuyruklarını arkaya doğru uzatmış hızla ve yere yakın koşuyorlardı. Altı sirrush büyük bir deve boyundaydılar ve ilk kez bu denli yakındaydılar.