Her gün 5 ila 8 işçi hayatını kaybettiği halde iş cinayetleri günlük yaşamımızın bir parçası değil. Hayatını kaybedenler haberlere konu olmuyor, gazetede birkaç satır veya ölüm biçimine bağlı olarak üç beş sütun yer buluyor. İşçiler kalıcı olarak sakat kalıyor, ağır yaralı olarak tedavi görürken veya yakalandıkları meslek hastalığı sonucunda sessizce ve yavaş yavaş hayatlarını kaybediyor.

Hayatını kaybeden işçilerin geride kalan aileleri ısrarla "kaza, kader değil cinayet" diyerek adalet mücadelesini sürdürüyor. Bizler Adalet Arayan İşçi Aileleri'nin acılarını yüreğimizde hissediyoruz. Her birimiz bu vahşi düzende, başımıza her an benzer bir "kaza"nın gelebileceğinin farkındayız. İş cinayetlerine mani olabilmenin yolunun ailelerle dayanışmaktan geçtiğini biliyoruz. Anlayarak, unutmayarak, unutturmayarak, "bir daha olmaması" için birlikte mücadele ederek umudumuzu taşıyacağımız günlere...