Yetişkinler ve çocuklar, özellikle de ebevenler ve çocuklar arasındaki bazı yanlış anlamalar üzücüdür. Hoşgörü, samimiyet ve de sevgi çoğu zaman yeterli olmuyor. Kendimizi, hiç kimsenin sebep olmadığı bir engelin karşısında buluruz. Şaşılacak bir durum değil aslında, çünkü işin içinde güçlü duygular vardır; sevgi, korku ve suçluluk duygusu gibi. Bir çıkış yolu yokmuş gibi görünen anlayış sorunlarından en fazla acıyı belki de çocuk çeker, çünkü tam anlamıyla ebeveynelerinin sevgisine ve tüm diğer akrabalarının, arkadaşlarının, öğretmenin takdirine muhtaçtır -hayati önem taşıyacak biçimde- yani bir yetişkinin herhangi bir zamanda bir şekilde, sevgi ve takdire ihtiyaç duyabileceğinden çok daha fazlasına.
Ebeveynlerin, öğretmenlerin, çocukla ilişkisi olan herkesin okuması gereken bir kitap.