"Şiir ve türkü kardeştir" ilkesi doğrultusunda hayatını bu iki disiplin üzerinde kurgulayan Nebih Nafile "Yaz sıcağında üşüyen çocuklar"ın şiirlerini yazar. "Dünyalıyım / dilim umut / dinim sevgi / rengim gökkuşağı" diyerek yaşamı yalınca yorumlar. İnsanları düşünür hepsini kucaklar ve sesini yükseltmez sevgiyle fısıldar:
"Özündedir özüm / işte bundandır kıbleye dönüşüm / bundandır çarmıhta ellerimin sızısı / beyazı / sarıyı / siyahı sevişim bundandır."
Temelinde sevgi vardır sanat anlayışının. Yaşamının değişik alanlarında somutlaştırdığı ete kemiğe büründürdüğü sevgi yüreği gibi bilincininde mihenk taşıdır.