"Gözlerinin olmadığı her yer / benim gurbetim" "Dizenin ırmakları"nda yüzdürüyor sıkı şiir okurunu "tutkuların güvercin tanrıları"yla "Yürek dili"yle "Ozan değilim ama ozanları bilirim" diyen Fikret Hakan Son Ruznameci'de. Okurun "nabzı"na "paycı" durmuş bir şair

O : Çünkü her "yara"mızın "ak kabuğu gibi" öyle yakın bize; zaten bizden biri. Emeği şiir dünyasına "adak". "Opus"tan "Rübai"ye haiküya "tüm acıları" "ertele"yen tepeden tırnağa yaşama sevdalı ender şairlerden. "Tüm acılarımı erteliyorum" dese de şiirine insanlık dramını katık etmeden duramıyor Fikret Hakan : "Yalpalayan başıbozuk dizeler"le çıkmıyor şiirseverlerin karşısına. Onun şiiri "karanlık"ları onarıyor. "Siyah ışık"ları aydınlığa çevirirken. İç görselliğin ağır bastığı yaşamı içten yakalamış içselleştirmiş göz kırpan şiirler bunlar. Soyluluğu da burada kendi özgünlüğünü ortaya koymasında. Değişen dünyanın değiştirilen insanın şiirleri yer alıyor Son Ruznameci'de.

Usta bir oyuncudan kalfalığını çoktan geride bırakmış bir şairden kolay kolay unutulmayacak soluklu sıcak "kül" gibi şiirler!

O da şair değilse peki kim şair?

Gültekin Emre