Gün geldi bir sala bindim. Yelkenlerimi açtım rüzgarlara karşı. Didiştim, durdum onlarla bir zaman öyle. Denizler aştım, ülkeler geçtim. Dolaştım , durdum dünyayı. Her gittiğim yerde isimsiz dostluklar kurdum . Sonraları dilime keşkeler düşürtecek arkadaşlıklar edindim. Zaman geldi büyüttüm içimde onları .Yere göğe sığdıramaz oldum. Zaman geldi onlardan uzak düştüm. Araya farklılıklar, aldanmışlıklar girdi. Dostluklar , arkadaşlıklar öyle gölgelendi, öyle tükendi.
Deniz denilen meçhulün ruhumda bıraktığı tortular mıydı tüm bunlar yoksa uyku ile uyanıklık arasında gel-git' ler yaşayan beynimin tasarladığı bir dışavurum muydu? Bilemedim. Bir dalgayla hırçınlaşmıştı ruhum o an için. Ne bentler bilecekti, ne durmak. Ömrümden dakikalar, saatler aşırarak geçtiği yerleri böyle viran eyleyecekti sebepsiz, sualsiz birkaç zaman.