Türk şiirinin doruklarından Behçet Necatigil şiirlerinde evleri en çok evleri yazdı. "Neden?" diye soranlara "Ev yani aile hayatımızdır. Bizi bir biçime bir kalıba sokan ev ve ailedir" diyordu. "Merkezkaç bir kuvvet bizi uzaklara atsa bile ince lastiğe takılı yoyo gibi dar çevremizin yönetimine bağlıyız. Evler eşler çocuklar yakın akrabalar. Çok şey evlerde olur. İnsanı saran her hacim her mekân her barınak bir evdir. Evsizler ev peşindedir evliler evi ayakta tutabilme çabasında."
Bu kitapta kızı Ayşe Sarısayın babası Necatigil'i anlatıyor. Anlatılan önce büyük bir şairdir. Daracık bir odada çalışmaktan hoşlanan düzenli titiz mütevazı sözcük toplayan yazılı kağıtları biriktiren bir büyük şair. Ama bir babadır da çocuklarına Cimbil adında bir farenin masallarını anlatan...