Zamanın birinde bir adam bir gül dikti ve onu her gün büyük bir itinayla suladı. Gül açmadan önce onu inceledi. Yakında açmak üzere olan bir gonca ve daldaki dikenleri gördü ve Böyle bir sürü dikenle kaplı bir bitki nasıl güzel bir çiçek açabilir diye düşündü. Kapıldığı bu yanlış düşünceyle gülü sulamayı ihmal etti ve gül açmadan öldü.

Bir insana verebileceğiniz en değerli hediye dikenleri aşıp özünde bulunan güle ulaşabilmesini sağlamaktır. Bu sevginin en doğru en masum özelliğidir. Başka bir insanı tanıyabilmek için hatalarını kabullenerek ruhundaki soyluluğu bulabilmek gerekir... Eğer biz onlara gülleri gösterirsek onlar dikenlerin üstesinden geleceklerdir. Ancak o zaman içlerindeki gül açacaktır .Belki de otuz kırk hatta yüz tane gül açacaktır. İnsanlara dikenleri yerine gülleri gösterelim.

Her ruhta açmak üzere hazır bir gonca vardır. Sahip olduklarının farkına varmaları için insanlara yardımcı olmak gerekir. İçimizdeki mutluluğu bulmaya yardımcı olacak ibretli hikayelerden oluşan bu kitabın küçük bir mum gibi düşüncelerinize ışık tutacağını ümit ediyorum.