Tanıdığım iki anneden biri çocuğunun yemediği yemekler yüzünden dertli. Kaşıkla peşinden koşturanlar her akşam aynı yemeği pişirenler televizyon ya da türlü şaklabanlıklarla yemek yedirenler "Aman yesin de ne yerse yesin diye abur cubura göz yumanlar" bizim kültürümüzde hiç de alışılmadık görüntüler değil.
Peki bu tutumumuz ne kadar doğru?

Elinizde tuttuğunuz kitap bebeklerin katı gıdaya geçişiyle başlayan besinle olan sağlıklı ilişkileri için mükemmel bir rehber. Oğlum bir yaşına gelmeden önce okuma şansı bulduğum bu kitap sayesinde yukarıda bahsettiğim sıkıntıları yaşamadım. Şimdi bazılarınız
"Çocukların doğuştan gelen iştahları da var ama sen şanslıymışsın" diye düşünecekler. Buna katılmıyorum.

Yemekle ilişkimiz bir iştah sorunundan çok bir davranış sorunu. Bu bağlamda o tabak bitecek! kontrolü çocuklara devreden onları "ağzına kaşık sokulan" bir objeden hayatıyla ilgili kararları vermeye muktedir bir kişiye dönüştüren bir felsefe...

Ezbere düşüncelerin nesilden nesile aktarılan önyargıların kırıldığı bir nokta bu... İnsanlık için küçük daha sakin anneler
daha mutlu çocuklar için büyük bir adım... Deneyin ve görün.

Damla Çeliktaban Uzay'ın Annesi Habertürk Gazetesi Yazarı HThayat.com Genel Yayın Yönetmeni