Akşamları eve dönüş yolculuğunda topluyorum, her sabah bankta bıraktığım kimsesizliğimi. Kapı her açıldığında, kollarımın arasında kocaman bir sensizlikle korşılıyorum, yine bir yanım eksik giriyorum eşikten içeri. Yokluğunda göz göze gelip bir merhaba salıyorum uzaklığına, incitmeden öperken yakınımda duran sessizliğini...