Hukuk ya da Kukla Tiyatrosu. "Edebiyat ve Hukuk" Yazıları hukuk antropolojisi ve Spinoza düşüncesi üzerine eserler vermiş olan Cemal Bâli Akal'ın "Burası Tanzanya mı Karanfil"den (2011) sonra yayımlanan ikinci deneme kitabıdır. Yazar bu derlemede Sofokles Euripides Shakespeare Cervantes Swift Sade Büchner Stendhal Dostoyevski Melville Kafka Conrad Barrie Musil Camus Faulkner Koestler gibi devlerin eserlerinde dolanarak edebiyatsız bir hukuk kavrayışının sadece fakir değil bazı hukukçular bunu bilmese de gerçekte olanaksız olduğunu gösterir. Fakat bunu edebi metinlerde hukuki terim avına çıkarak değil "edebiyat ve hukuk" denince şartlı refleks haline gelmiş kabulleri sorgulayarak asıl olanın hayatın kendisi olduğunu unutturan her türlü indirgemeciliğe şüpheyle yaklaşarak yasa bekçilerinin bönlüğünün karşısında kendi akıl sağlığımızı korumak için en etkili yöntemin belki de ironi olacağını hatırlatarak yapar. Dahası Akal'ın denemeleri edebi metinler ile siyasi hukuk kuramı arasındaki ilişkiyi irdelerken şu çetin meseleye "özgür irade mi yoksa zorunluluk mu?" ikilemine gelir dayanır hep. Ve de kitaptan bize şöyle bir soru yöneltilir: Hukuk sisteminin soyutluğundan azade bir haklar mücadelesi verirken "gerçek bir karşı çıkış için insanın önce kendisini kuşatan zorunlulukları mı kavraması gerekir acaba?"