İnsan, iki denizin birleştiği bu İstanbul şehri gibidir. Anlam ve madde denizlerinin her ikisine de açık koylarında gider gelir bilincin kanatları. Bir yanda bedensel açlık ve susuzluğun fiziksel etkileri bir yanda anlam açlıkları ve susuzluklarının baskısı... Bir yanda aklın ve gözün rasyonel kıyasları, diğer yanda kalbin, hislerin ve inancın ölçüye, tartıya, sayıya dökülemeyen irrasyonel sezgileri...

Bilinç ve irade gibi kavramlara nispet edilen ruhun da iki yakası vardır. Bilinç ve bilinçdışı bu ikiliğin diğer başka bir boyutu... İçimizdeki bu öteki yakayı Yunus "Bir ben var bende benden içeri" diyerek özetlemiş. İstanbul gibi iki yakası olan ruh, bir yanda soyut dünyaya öbür yanda somut dünyaya bakıyor. İnsan zihninden başka soyutu somuta, somut olanı da soyuta çeviren başka bir şey yok. İki âlem arasındaki tek köprüdür insan.

Bu kitaptaki yazılar edebiyat kılığına girmiş psikiyatri yazılarıdır. Ruhun iki yakası arasında bir takım çözümlemeler yapma ve insanı kendi hakikatine daha çok yaklaştırma gayreti içindedir. İnsanın kedisine yaklaşması ve kendi içindeki ötekiyle tanışması, iki yaka arasında köprüler kurup çıkış yolları aramasına imkân sağlayacaktır.