Zamanın ötesinde bir yerde. On dört yaşında masmavi gözleri sarı saçlı cüsseli bir çocuk vardı. Hiçbir işe yaramazdı. Bütün gün yaptığı uyumak ve haylazlık yapmaktı. Bunun dışında çevresinin hoşlanmadığı şakalar yapmaktan zevk duyardı.
Pazar günü kilisiye gitmek için sabahın erken saatlerinde annesi ve babası hazırlanıyordu. Bizimki gecelikleri üzerinde yarı uykulu bir ayağı diğerlerinden kısa olan masada oturuyordu. Onlar gidince kendi başıma buyruk istediğim her şeyi yapacağım diye içten içten seviniyor yapacaklarını hayal ediyordu.
"Babamın paslanmış tüfeğini alır kimsenin ruhu duymadan birkaç el ateş ederim" hayal kuruyordu.
Babası oğlunun haylazca bir şeyler düşündüğünü anlamış olmalı ki geriye döndü. Oğlunun başını okşayarak:
Bizimle kiliseye gelmeyi istemiyorsan bari incili açıp birkaç ahit oku. Tamam mı oğlum.
Olabilir.
İlgimi çeken bir yer olursa okurum diye düşünüyordu. Fakat annesi onun gibi düşünmüyordu. Koşarak Noel' de açık artırma ile satın aldığı yeşil renkli koca koltuğu masanın yanına getirdi. Duvarda asılı çantanın içinden Luther'in dua kitabını ve İncil'den o gün okunması gereken kısmı açtı.