Şiir acıyla kanayıp duran halk belleğindekilerle umudun aydınlığını buluşturur. Hüseyin Yurttaş diyor ki:

"şairler yakılıyorsa ülkende
daha çok şiir oku çocuk

şairler yakılıyorsa ülkende
sen de şiir yaz çocuk"

"Sevgiden ötesi cehennemdir" derken güzel ülkemizi cehenneme çevirenlere ona adadığı şiirinde olduğu gibi Metin Altıok'un kavrulmuş yüzü ve yüreğiyle bakıyor:

"eski bir yangından savrulan küldüm
kavruk baharlarda çiçek tozlarıyla döküldüm"

Sonra kahrın kuyularından çektiği dizeleri sonsuzluğa savuruyor:

"şair
gece vezniyle yaz bu şiiri
karanlıkta uğuldasın dizelerin"
Her şeye karşın sürüp giden yaşamın sonsuzluğu onca rengi ve ışıltısıyla akıp giden şiirlere vuruyor.