Bir zamanlar, bir doğu ülkesinde Alaaddin isminde bir çocuk yaşıyormuş. Alaaddin ve annesi birlikte yaşarmış. Birbirlerinden başka kimseleri yokmuş. Kadıncağız gecesini gündüzüne katar, oğluna iyi bakmaya çalışırmış.

Buna karşılık Alaaddin haylaz mı haylaz, tembel mi tembel bir çocukmuş. Aslında kötü yürekli bir çocuk değilmiş, annesini de çok severmiş, ama çalışmayı pek sevmezmiş.
(Kitabın İçinden)