Tüketim ödüncü sözleşmesi, kökü oldukça eskiye giden, borçlar hukuku alanındaki köklü tipik sözleşmelerden biridir. Günümüzün hukuki ilişkilerinde bunun pek çok türevinin ortaya çıkması ve karmaşık ödünç ilişkilerinin daha çok banka ve diğer finansal kuruluşlar eliyle yürütülmesi sonucunda kanunkoyucular bu alanlarda çok sayıda düzenlemeler yaptıkları gibi, bu türlerin önemli bir kısmı da herhangi bir yasal düzenleme bulunmadan sözleşme özgürlüğü çerçevesinde gelişme göstermiştir.
Bununla birlikte tüketim ödüncü sözleşmesi kanunlarda yerini koruyup, klasik bir sözleşme olarak varlığını sürdürmüş, kimi zaman doğrudan doğruya bir sözleşme olarak, kimi zaman da örnekseme yoluyla benzer hukuki ilişkilere uygulanma imkanı bulmuştur. Ancak Türk hukukunda tüketim ödüncü konusunu doğrudan doğruya ele alan kapsamlı monografik bir çalışma yer almamıştır. Aynı durum bir ölçüde İsviçre hukuku bakımından da söylenebilir. Bu hukuk çevresinde gerçi eski tarihli bir kaç çalışma ile faizli tüketim ödüncünü ele alan az sayıda monografi bulunmakla birlikte, bunlar da genellikle konuyu daha dar bir açıdan ele almakta olup, konu daha çok şerhler kapsamında ele alınmıştır.