Duygular benliğimizin en güçlü ve en ilkel yanı... İçgüdüsel bağlantılarından dolayı muhafazakâr; değişimi zor. İçinde yaşanılan toplumla/kültürle şekillenmekte. Kemik gibi sert bir şekillenme; eğri şekillenmişse üzerinde çok uğraşmadan -belki bir operasyon yapmadan- düzeltmek zor.

Bir şarkıda güfte (söz) içerik beste (müziği) biçim gibi görülüyor ilk bakışta. Müziği hoşumuza giden hatta yorumcusunun sesini de beğendiğimiz birçok şarkının sözlerini ya da yorumcusunun düşüncelerini olumsuz bulabiliyoruz. Bunu melodinin ve sesin (içinde yaşadığımız kültürün oluşturduğu "içimizde" hissettiğimiz tarihsel/otantik/romantik vs.) duygularımıza hitap etmesine bağlıyorum. Duygularımızdaki gelişme / değişme / olgunlaşma/incelme (düşünceye paralel ya da çoğu kez düşüncenin öncülüğünde) beğenilerimize "hoşumuza giden" şeylere de yansıyor. Bu da bireysel öznelliğimizin estetik bir yanını oluşturuyor.
Sanatı düşünce ve duyguların estetize edildiği bir iletişim olarak düşünüyorum. Öznelliğin zevkin hoşlanmanın duyguların düşüncenin vs. sanat ile ilgisini göstermeye çalışacağım bu eserde. Bu ilgiyi göstermek için de uygun bir sanat dalı olarak gördüğüm müzik konusunu temel aldım.