Sahabe-i Kirâm'ın büyüklerinden olan Hz. Ömer, Hz. Ebûbekir'den sonra İslâm'ın ikinci halîfesidir. Sözünü dinletir, dînî hükümlerin yerine getirilmesinde şerrinden korkulan insanların haksız tenkitlerinden ve tecavüzlerinden, dil uzatanın kötü sözünden çekinmezdi. Hiçbir hususta hatır gözetmez, her hal ve işte adaleti seçer, kat'iyyen taraftarlık yoluna gitmezdi. Adaletine bütün dünya hayran kaldı. Doğruyu yanlıştan ayırdığı için kendisine "Fâruk" denildi.

Hz. Ömer zamanında çok fetihler oldu. Halîfeliği sırasında İran devleti tamamen ortadan kaldırılırken, Mısır ve Kudüs'ten Erzurum'a kadar Bizans topraklarının çoğu Müslümanların eline geçti. On sene halifelik yaptı. Hicretin 23. senesinde 63 yaşında, Ebu Lü'lü adında bir köle tarafından şehit edildi
(M. 644).