Gülüşlerim kuşlar gibi özgürdü
Hayattan ilk darbeyi yiyene kadar.
Sonrasında o çıktı karşıma...

Bana elini uzattı kör kuyulardan çıkardı
Gökyüzündeki yıldızlardan saçlarıma taç yaptı.
Ama hiçbir şey göründüğü gibi değilmiş.
En kuytu köşede hayattaki en değerli varlığıma hançer sapladı
Bilseydi ki o hançer aslında benim yüreğime girmişti...

Karanlıklardan korkar oldum
Sabahları güneş doğacak mı diye bekledim.
Gündüzlerim intikam yeminimle karardı
Gökyüzündeki ay öfkemle parladı
Efkârla tüttürdüğüm sigaramın dumanında
Kahpeliklerini zalimliklerini görür oldum...

Bu ömür nasıl bir yol çizecek bana?
Hangi sokak hangi cadde götürecek beni ona?

Kum saatinde akıp giden taneleri sayar oldum
Onunla hesaplaşmak için...

Ve o gün geldi...
Okuduğun satırlardan o kadar çok etkileneceksin ki
Tetiği sen çekeceksin!