Tarihî roman edebiyatın en fazla rağbet edilen ve yaşayan türlerinden biri olmuştur. İlk olarak on dokuzuncu yüzyılın ilk çeyreğinde İngiliz yazar Walter Scott tarafından yazılan tarihî roman ile Türk edebiyatındaki ilk örneği arasında yaklaşık elli yıllık bir zaman dilimi bulunmaktadır.

Tarihî romanlar gerek tarihe bakışları gerekse kurguları açısından popüler olmalarına karşın uzun bir süre edebiyatın şubesi sayılmamışlar ve edebîlik açısından incelenmemişlerdir. Bu tavır popüler tarihî romanların dışında farklı bakış açılarıyla eserler yazılıncaya kadar devam etmiştir. Tarık Buğra ve Kemal Tahir ile başlayan farklılaşma tarihî romanlara 'saygınlık' kazandırmış ve uzun bir süre daha öncekilerin aksinde yazarların tarihe bakışları hem takdir hem de tenkit edilmiştir.