"Arkadaşlar!... Askerler!... Ben Emre'nin bize katılmasını kabul ediyorum.
O çok cesur birisi. Sizler ne dersiniz?"
Herkes birbirine baktı. Emre'nin gözleri sevinç ve arkadaşları arasında gidip geliyor umutla verecekleri cevabı bekliyordu.İsa atıldı:
" Komutanım madem öyle uygun buldunuz ben de kararınıza uyarım."
Diğer çocuklar da aynı şeyi söylediler.
Emre öyle bir sevinç çığlığı attı ki tepelerde yankılandı:
Hızla gidip abisinin boynuna sarıldı. İsa sert bir davranışla kardeşini itti.
"Asker!" dedi. Artık evin dışında abi-kardeş yok.
Mademki çetenin içindesin ona göre davranıpona göre hareket edeceksin.Tamam mı?"
Emre hızla hazır ol durumuna geçip "Emredersin komutanım!" dedi.
Hepsi birden ellerini tekrar birleştirip bir kere daha yemin ettiler:

" Ölmek var dönmek yok!"