Ellerimin arasından kayıp giden şöhretimle etrafımda hiç kimsem kalmamıştı. Zaten hiç kimsem yoktu bu şöhretle edindiğim hayranlarım dışında. Onlarda artık yoktu. Ne hayranlarım ne de dostlarım. Artık bu dünyada yaşamak için hiç sebebim kalmamıştı. Şimdi önümde çarşaf gibi serili duran bu denizle buluşma vaktiydi. Bu hayatı sonlandırmak için... Arkamdaki yoldan gelen korna sesiyle irkildim. Bu sesle ben bile irkilmişken yolun ortasında, tam da kamyonun önünde duran bu kız neden hiçbir tepki vermiyordu be sese? Hızla koştum ve onu kolundan tutarak kendime çektim. Kalbi adeta bir kuşun kalbi kadar hızlı atıyordu. Onun yüzünü gördüğümde benim kalbimde onunkine, aynı hızla eşlik etmişti. O gün anlamıştım "Bu Sonum Değil'di, artık yaşamak için bir sebebim vardı...