"Yıldızlar insanlara ait, ama kimseninki birbirine benzemiyor. Bir tek sen kimsenin görmediği gibi göreceksin onları..."                                           Küçük Prens, Antoine de Saint-Exupéry "Bazı anlar... Hiç beklemediğin bir anda, tam da yeni bir yara açılmışken bedeninde, gökyüzündeki güneşe karışmış, maviliğe benzeyen bir çift göz gülümser sana. Elleriyle başını tutup öptürür kendini. Bir öpersin, yine tutar bir daha öptürür. Kulağına, 'Seni çok seviyorum,' diye fısıldarsın. Bir gülücükle der ki, 'Biliyorum.' 'Bazen çok kızgın olabiliyorum, ama kızgınlığım sana değil, seni anlayamayan bana. Biliyorsun değil mi?'" Herkes gibi hayallerine tutunan, hayallerini gerçekleştirmek için çabalayan bir kadın  Özge Uzun. Sizin gibi, bizim gibi... Âşık olmak, başarılı olmak, anne olmak isteyen bir kadın... Kimi hayaller gerçek olur, kimileriyse başka bir şey... En kötüsü de o "bir şeyi" tanımlayamamaktır. Bu kitap gözün  gördüğü, yüreğin duyduğu, dilin söyleyemedikleriyle yazılmış  çıplak bir kitap; mış gibi yapmayan, figüransız, çırılçıplak... Bir kadının kendi kalbiyle olan konuşmalarıyla derin, sahici, ama en çok da samimi. Biraz kulak kabartırsanız sesini bile duyabilirsiniz... Bir çift mavi göz... Bir çift beyaz kanat... Pembe hayaller... Ve her şeye rağmen umut... Sizin Hiç Maviniz Var mı?