İnsan, yalnızlığı idrak etmek için şiir ya da roman yazar, bilirsiniz. Ve
yalnızlık, insana inanın her şeyi yaptırabilir. Belki de sırf bu yüzden
dünya üstünde işleyebileceği en büyük günahı işler ve yazdıklarında
onlarca insanı öldürebilir. Onlar gerçek değiller, diyeceksiniz ya,
demeyin. Belki sadece hayaldir, belki de rüya; hatta belki de her ikisi
birden. Hadi daha ileriye götürelim ve diyelim ki gerçeğin ta kendisidir
onlar. Hiçbir gerçeğin olamayacağı kadar gerçektirler hem de. Çünkü
bilirsiniz, hayal ve rüya bir araya geldiği vakit gerçekten söz edilebilir
ancak.

Biri var, hayalini kurduğu her yol bir ormana çıkıyor. Roman mı dedim?
Hayır, kapkaranlık bir orman. Kelimelerin günahı olmaz. Gülmeyin
ama Alef ne kadar suratsız, muşmulaya benziyor.
Sevgili Alef, rüyalı ve oyunbaz bir ormanın romanı. Beyaz bir boşluk...
Meğer aradıkları "o kız" değil "öküz"müş.