EN YAKIN DOSTUM BİR HAYDUT! DÜŞMAN MI, İNSAN MI? Birilerinden kaçtığı belliydi. Sözleri anlaşılmıyordu. Hırpani bir görünüşü vardı. Anna, bu yabancıdan çok korkmuştu. Yine de arkasını dönüp gidemedi. Bıraksa adamın oracıkta öleceği belliydi. Ona yiyecek ve giyecek getirdi. Cephedeki ağabeyinin giysilerini... Sahi, ağabeyi nasıldı acaba? Kaç zamandır haber alamıyordu. Bir gün esir kampından kaçan düşman askerlerinin öldürüldüğünü duydu. Sağ kalan tek kaçağı görüp ihbar edene büyük bir ödül verilecekti. Anna, ölümden kurtardığı yabancının, o düşman askeri olduğunu anladı. Düşman... Ağabeyinin cephede savaştıklarından biri... Onu ihbar etmeliydi. Bu bir vatandaşlık göreviydi. Öyle öğretmişlerdi. Bir düşmanı sakladığı duyulursa, yalnız kendisi değil, bütün ailesi ceza alırdı. Ama ya ağabeyi esir düştüyse... Kaçtıysa... Biri de ona yardım ediyorsa... Anna, aklı ile vicdanı arasında bir seçim yapmak zorundaydı.