"Efraim" romanı üst düzey bir romancının üst düzey son romanı olarak tanımlanmayı fazlasıyla hak ediyor. Dil sağlam. Tasvirler mükemmel. Romandaki hayatın geçtiği yerleri okuyucu da dolaşma ve tanıma imkânını elde edecek kadar canlı bir sunum var.

Tip kahraman ve karakterlerin duyguları iç dünyaları ustalıkla yansıtılmış. Roman kahramanlarının konuşmaları ile iç sesin bir arada yansıtılması hoş ve zengin bir dil iklimi oluşmasını sağlamış. Bunun neticesinde yazar romanındaki tip karakter ve kahramanları oluşturmada ve hafızalara kazımada son derece başarılı olmuş. Romanı okuyup bitirdiğimizde aklımızda tip veya karakter olarak bir iki kişinin fotoğrafı kazınıyorsa yazar başarılı demektir. "Efraim" romanında hemen her karakter tip veya kahramanın fotoğrafı hafızalarda canlanıyor. Roman; tip ve karakter çizimi noktasında da son derece başarılı bir eser olmuş.

Turgay Bostan bize 1850'li yıllarda Trabzon ve çevresindeki siyasal sosyal ve kültürel kırılmayı iyi yansıtıyor. O dönem ve yöredeki olaylar edebiyatımızda fazla incelenmemiş marjinal ve maksatlı bazı gayretlerin yazma çabaları da objektif olunamadığı için iz bırakmamış. Turgay Bostan dönemin fotoğrafını çok iyi çekmiş. Yazar olarak taraf olmamış. Propaganda yapma yanlışına düşmemiş. Roman finale kadar nefes nefese kendisini okutuyor ve müthiş bir finalle son buluyor.