En nihayetinde sanat hayatla, hayat da sanatla anlamlandırılır. Hem
birbirlerinin varlığını belirler hem birbirlerini tehdit ederler. Sanat
ve hayat, kimi zaman özdeş, kimi zaman karşıt sayılırlar. Baştan beri
sanatçılar ve filozoflar bu diyalektiği aşabileceklerini, bu ikiliğe son
verebileceklerini hayal etmişlerdir. Ama nafile...
Bu kitap bir sanat-hayat aforizmaları seçkisi. Bir başı veya sonu
yok. Her açtığınızda keyfinizce karıştırabilir, istediğiniz yerini seçip
okuyabilirsiniz. Sanat-hayat muammasının kendinize özgü gizlerine
dalabilirsiniz.
Sanat ve hayat birdir (Tzara). Hayat, sanatın ta kendisidir (Maleviç).
Sanat hayatın kendisidir, ama hayata karşıt bir hayatın (Derrida). Bir
tek hayat vardır, o da sanattır (Nietzsche). Sanat hayatın yaratılmasıdır
(Puni). Sanat hayatın ikamesidir (Pessoa). En yüce sanat, hayatın
sanatıdır (Tolstoy).
Hayat sanatın ötekisidir (Loos). Sanat, hayat olmayan, hayatı bir
şekilde yıkan, hayata karşı çıkan bir şey üretir (Simmel). Sanat hayatı
açıklayamaz (Bachelard). Sanat hayat karşıtlığı çözümsüzdür (Octavio
Paz). Bu karşıtlığı devrimci eylem yıkacaktır (Debord). Sanat hayata
karşı bir öfkedir (Bataille).
Hayatın çektirdiği azabın yegâne tedavisi sanattır (Schopenhauer). Sefil
ve alçaltıcı olan hayatın tek sırrı sanattır (Oscar Wilde). Hayat sanatın
yalanlarından arındırılamaz (Bataille).
Sanat en basit ifadesi olan aşka çevrilmelidir... Aşk, her insanı hayatla
kaynaştıran yegâne düşüncedir (Breton).
Tanrı insana bir sanat eseri şeklinde hayat verir. İncil şöyle yazıyor:
"Ve Rab Allah, yerin toprağından insanı yaptı ve onun burnuna hayat
nefesini üfledi ve insan yaşayan can oldu"