Yüreğinde Allah yokken seni taşımak ne zormuş. Dünyanın en güzel kızının bu kadar çirkin olacağını bilemezdim. Duygularımı gözyaşlarım ıslatırken hep bir şey istemiştim tek bir şey istemiştim senden. Bir kez "Allah" demedin diyemedin. Gidişinin ardında tek sessizliğin kaldı ortada. Sana baktığım gözlerle bakamadım başka gözlere. "Rabb'im istemişse bakmam." dedim.

Şu an bir tepede yapayalnızım. Sakallarım saçlarıma karıştı. Sensizlik amacım; hasretin günüm oldu. "Allah" diyorum diyemediğin kadar. "Allah Allah!"

"Allah" dedikçe bana gelmiştin. Allah'la geldiğini bilmemiştin.

Cansu duyuyor musun? Sana söyleyeceğim en güzel sözdü "Allah" demek. Biliyorum O'na gittin. Geride yalnız bir dünya dünyada kimsesiz bir adam bırakarak...

Kazlarım ve küçük bir kedim var. Dereden su getiriyor çayımı iki kişilik demliyorum. Hep iki kişilik yaşıyorum bu tepe başında. Bir ben bir de sensizlik masada oturuyor. Ellerim iki kişilik nasır bağladı. Yorgunluğum iki kişilik. Seccademe başımı koyduğumda "buyur kulum" dediğinde Yaradan'ım "Allah" diyorum. "Allah" dedikçe aklıma hep sen geliyorsun.

Vicdansızlık ettin mi bilmem ama sen bu dünyada yaşanmamış bir aşkın en güzel hikâyesini bıraktın.

"Doğru bir aşksa yaşadığın yolun Allah'a çıkar."